Yamaha Niken, of je er nu van houdt of er een hekel aan hebt, moet worden geprobeerd [ROAD TEST]

We gebruikten ook de uitdrukking ‘love it or hate it’ in de titel van dit artikel. In werkelijkheid is er sinds haar presentatie op de laatste editie van Eicma veel over haar gesproken, vooral omdat degenen die haar haten daar niet mee op kunnen houden. De reden ligt voor de hand: de Yamaha Niken è de eerste driewielige motorfiets. Van het uiterlijk kunnen we je alleen maar vertellen dat het zeker anders is. In feite heeft het voorste gedeelte ongekende proporties, zowel door de aanwezigheid van twee wielen en de dubbele vork, maar ook door een opzettelijk provocerende stijl. Graag? Een kwestie van smaak, maar voor ons is het ook een marginale kwestie vergeleken met de inhoud van Niken.

"Naken”, dit is de uitspraak van een term die in het Japans de twee zwaarden aanduidt, compact en licht, die in gevechten worden gebruikt ter vervanging van een enkel, maar veel groter en zwaarder exemplaar. Een naamkeuze die allesbehalve willekeurig is, aangezien het enkele voorwiel wordt vervangen door twee kleinere, juist om verrassende en superieure resultaten te verkrijgen. De haters (of haters, als je meer van Italiaanse termen houdt) blijven bij een uiterlijk waarvan ze zeggen dat ze het niet leuk vinden, maar er bestaat geen twijfel over dat de trots van gesloten puristen vooral wordt beïnvloed door de aanwezigheid van het derde wiel . In een wereld als die van motorrijders vormen zij geen minderheid, maar bijna de regel. Bedenk dat de reacties op de publicatie van de eerste foto's van de test onbetamelijke opmerkingen hebben opgeleverd, zelfs van degenen die worden verondersteld collega-journalisten te zijn, in plaats van een "harde en pure" motorrijder. Aan de andere kant waren we erbij met het debuut van de MP3 in 2006, door sommigen bekritiseerd en bespot, die toen een "normaal", of beter gezegd een perfect voertuig voor de stad, werd. Driewielige scooters zijn bijvoorbeeld erg populair in Parijs vanwege hun veiligheid onder alle omstandigheden. Daartoe behoort ook het model ontworpen door Yamaha, dat een paar jaar geleden dit segment betrad met een "lichte" oplossing, de Tricity, aangeboden in cilinderinhouden van 3 en 125.

Alleen al door een driewielige scooter te testen, die misschien verder ging dan het doel waarvoor hij was gebouwd, ontdekten we tijdens de perstest de onverwachte leuke eigenschappen ervan, gegeven wat hij mogelijk maakte, in alle veiligheid. Niet alleen de mogelijkheid om bochten te maken met gekke hoeken, zelfs bij extreem lage snelheden en op oppervlakken met niet erg veel grip, maar ook om te spelen met de onweerstaanbare voorkant, waarbij royale komma's worden gemaakt met het achterwiel. We waren waarschijnlijk niet de enigen die naast de grotere veiligheid ook het plezier dat uit het dubbele voorwiel komt, konden waarderen. De intuïtie, hoe briljant je ook over het onderwerp denkt, kwam naar Yamaha, niet voor niets altijd op zoek naar nieuwe oplossingen voor persoonlijke mobiliteit. Vorig jaar lanceerde het bedrijf Iwata een compleet nieuwe uitdaging: het ontwikkelen en verfijnder maken van de ophanging van de Tricity, ook om verschillende spanningen en grotere hellingshoeken aan te kunnen, juist om voor het eerst de dubbele voorband op een motorfiets te brengen. Dit is ongetwijfeld een experiment, zoals blijkt uit de intentie om Niken aan drie soorten klanten voor te stellen, die theoretisch gedeeltelijk onverenigbaar met elkaar zijn. We hebben het over de ‘vernieuwers’, de ‘experts’ en de ‘functionalisten’. Elk van deze categorieën zal de Niken om verschillende redenen waarderen. Het is niet nodig om te zeggen waarom het innovatief is, maar het is zeker ook interessant voor een deskundig publiek, waar we naar onze mening op kunnen terugkomen en we kunnen getuigen dat we buitengewoon nieuwsgierig waren om het te proberen en we kunnen je vertellen dat we dat ook zijn nog nieuwsgieriger nadat je dit hebt gedaan, wachtend om het grondiger te testen. Ten slotte zijn ook hier de redenen gemakkelijk te verklaren, een motorfiets die het risico op uitglijden verkleint, onder welke wegomstandigheden dan ook, is perfect voor wie veel en het hele jaar door reist, misschien met een flinke lading tassen (de zogenaamde functionaliteiten ).

“Martian”-look

Niken is opzettelijk provocerend. Hij heeft volledige LED-koplampen en een beslist bijzondere neus, een ontwerp dat de vorm van de schorpioen wil oproepen, terwijl het boven en onder de tank een "normale" motorfiets is, volledig vergelijkbaar met een Tracer 900, waarvan we zullen zien: maar het verschilt ook in het chassis van het achterste gedeelte. Slechts één kleur, zwart, met het chromatische contrast van de velgen en de vier vorkpoten, blauw. Het LMW-systeem (Leaning Multi Wheel) wordt bewust in de kijker gezet, zonder enige afdekking. Systeem met twee vorken, één voor elk van de wielen, die extern zijn geplaatst om de bereikbare hellingshoek te vergroten. Daarnaast werd vervolgens de zogenaamde Ackermann-geometrie aangenomen. Iets voor de hand liggend als het over auto's gaat, zozeer zelfs dat het vrijwel nooit het onderwerp is van een diepgaande analyse, maar een nieuw concept voor twee wielen, of liever gezegd voor motorfietsen. De twee voorwielen van de Niken hebben namelijk verschillende stuurhoeken, waarbij de interne meer "draait" dan de externe. Dit is verplicht voor een natuurlijke en driftvrije besturing van één van de twee banden. Dit alles wordt bereikt door de verplaatsing van de arm die de rotatie van de wielen regelt, op basis van de positie van het stuur. Het frame is een diamant-hybride, met verstevigingen, terwijl de afmetingen vrij gelijkaardig zijn aan die van de Tracer 900. Bij vergelijkbare lengtes is de Niken zelfs 10 mm compacter, met een stuur dat 885 mm breed is (tegen 850) en een Door de lagere hoogte, die voortkomt uit de keuze om het profiel laag te houden, is het geen toeval dat de spiegels een bijzondere vorm hebben. De achterbrug, gemaakt van aluminium, is speciaal ontworpen en 552 mm lang. De wielbasis is vergelijkbaar tussen de twee, met slechts 10 mm meer voor de Niken (1.510 mm).

Achterwaartse positie om de massa te optimaliseren

De Niken is ontworpen om een ​​sportiviteit en rijervaring te bieden die nog nooit eerder is gezien, dus de rijpositie is een centraal element, ook om de opstelling van de massa's te optimaliseren. Met zo’n belangrijke voorkant, ook qua gewicht, worden de 75 kg van een gemiddelde bestuurder naar achteren verplaatst om de beroemde 50-50 tussen de twee assen te verkrijgen. Dit werd gedaan door het stuur en het zadel 50 mm naar achteren te schuiven, terwijl de tank van 18 liter (die een actieradius van ongeveer 300 km kan garanderen) van aluminium is gemaakt en gedeeltelijk met de hand is gelast. Het zadel wordt ook met 30 mm verlaagd tot 820 mm, wat een rijpositie "binnen" de fiets oplevert, evenals een behoorlijke aerodynamische bescherming, ondanks dat de plexy niet de hoogste is.

Het derde wiel wordt niet gebruikt om hem rechtop te houden als hij stilstaat

De Niken staat niet op zichzelf, wat aantoont dat het derde wiel niet als enige doel heeft het voertuig te ondersteunen en zelfs niet als driewieler kan worden gedefinieerd. Het voorste spoor blijft technisch gezien onder het niveau waardoor het in de motorfietscategorie blijft. Zoals gezegd is de Niken een familielid van de Tracer 900, waar hij ook het hart van erft: de 3 cc CP847, met 115 pk geleverd bij 10 tpm en 87,5 Nm koppel. Het krijgt slechts een paar veranderingen, zoals een hogere traagheid (+18%), dankzij een grotere massa van de krukas en een korte verhouding om dezelfde schittering te garanderen, ondanks het grotere gewicht, waarvan we ons herinneren dat het 263 kg is in rijklare toestand (ongeveer 50 meer dan een Tracer 900 en ongeveer hetzelfde als een Super Ténéré). Daar is hij niet voor gemaakt, maar als hij goed wordt gestimuleerd, is de Niken in staat de twee voorwielen naar de hemel te heffen!

Het derde wiel is er, maar je kunt het niet zien

Wat wordt gedefinieerd als een "vierzijdig kantelsysteem" en dat buighoeken tot 45° garandeert, zoals vermeld, bestaat uit een dubbele vork, waarvan de stelen zijdelings aan elk wiel staan, maar ook met verschillende diameters: 41 mm voor de twee voorste, 43 voor de achterste, die ook de enige zijn die de hydraulica van de ophanging integreren. Dit alles is echter niet zichtbaar als je eenmaal op het zadel stapt. De stroomlijnkap aan de voorkant ten opzichte van de tank is namelijk erg groot en bedekt alle onderliggende mechanica. Wellicht een bewuste keuze, juist om te verhullen dat het in het zadel een driewieler is. Zelfs de voorbanden, de speciaal door Bridgestone ontwikkelde A41’s, zijn het resultaat van een studie en een compromis tussen stabiliteit en rijgedrag, met als doel het rijplezier te bevorderen. De wielen, 410 mm uit elkaar geplaatst, zijn 15”. Toevallig net als de TMax ook een veelbesproken voertuig van het bedrijf Iwata, maar zeer succesvol. Kleine velgen die de diameter van de remschijven beperken, van slechts ongeveer 265 mm.

Een nieuwe wereld ontdekken

Op de fiets stappen is best spannend, het is een van die eerste keren die zeker een blijvende indruk op je zal achterlaten. De stoel is ook bijzonder, je merkt meteen de naar achteren en meer "verzonken" rijpositie, ook al is het hele voorste deel van de fiets erg laag, zowel de tank als het instrumentenpaneel (nieuw, speciaal en met negatief LCD-scherm). Het enige detail dat enige twijfel kan oproepen is het contactslot, dat lijkt te zijn geplaatst na de ontwikkeling van de motorfiets. Bijna alsof het een prototype was dat het niet nodig had, aangepast voor productie. Hoe gaat het met Niken? Zodra de motor wordt aangezet en de koppeling wordt losgelaten, verdwijnt het gevoel van op een driewieler te zitten bijna zodra je de 30-40 km/u hebt overschreden. Alleen bij zeer lage snelheden blijft er een groter gewicht van de voorkant over, evenals een belangrijke aanwezigheid in het gebied vóór de tank, juist om de mechanica niet te onthullen.

Brede wielen bieden niet alleen meer grip en plezier

Een curiosum, aangezien het ook in dit geval een absolute primeur is, betreft een klein ongemak dat verband houdt met de voorwielen die, ondanks dat de spatborden zich naar het onderste gedeelte uitstrekken, juist vanwege hun positie buiten de lengteas van de motorfiets, ze til meer materiaal op, richting de voeten en richting de motorcarters. Dit vertaalt zich in water in geval van regen, met de verplichting om geschikt schoeisel te dragen. Nadat we door een gebied waren gegaan waar het gras op de weg net was gemaaid, vonden we het op de motor, maar ook op de broek en op de laarzen.

Na de eerste impact is het maar al te normaal

Na de eerste paar meter in het zadel, misschien ook vanwege de verwachtingen waardoor we dachten dat het veel "Martiaans" was, lijkt de Niken bijna een normale tweewielige motorfiets. Het is gemakkelijk, heel precies en als je de helling ingaat, begin je een zeer substantieel voordeel te ontdekken ten opzichte van elke andere fiets. Naarmate je vertrouwd raakt met één enkele front-end, besef je dat je dingen kunt doen zoals Valentino Rossi, zonder er één te zijn. Het is niet langer nodig om zelfs maar "metingen te doen" van de wegen waarop u rijdt, want de Niken is niet bang voor vies of vochtig asfalt en geeft u het verlangen om zonder de minste stress van de bochten te genieten. Je kunt jezelf toestaan ​​om van traject te veranderen, te remmen in bochten en te doen wat we door jarenlang motorrijden absoluut hebben leren vermijden. Hier worden we herinnerd aan de ski-vergelijking met carving, gebruikt voor de lancering van de Niken, en het lijkt alsof we ons op een perfecte en verlaten helling bevinden, waar we eindeloos van kunnen genieten. Zelfs fysiek gezien voelt hij zich niet vermoeider, ondanks zijn grote omvang. Dankzij zijn uitstekende balans is het inderdaad een ‘gemakkelijke fiets’, die net zo kan worden bereden als een normale motorfiets, maar met de grenzen van de natuurkunde die buigen voor de technologische innovatie.

Carving kan worden vertaald in komma's op asfalt

De voetsteunen kunnen heel gemakkelijk worden geplaatst en, als je wilt overdrijven, kun je ook de tractiecontrole verwijderen en de achterkant laten glijden, waarbij je het gaspedaal opent bij het verlaten van bochten, dankzij een voorkant die je nooit in de steek laat. Als je het niet wilt overdrijven, kun je door de tractiecontrole actief te houden plezier hebben en de achterkant van de fiets voelen bewegen, in de minst invasieve positie. Het enige echte minpunt, of beter gezegd een van de dingen waar je rustiger naar moet kijken, blijven de remmen. Feit is dat de diameter van de schijven beperkt wordt door de 15" velgen, waar twee schijven van ongeveer 265 mm in passen. Het hebben van twee paar, één voor elk wiel, met relatieve remklauwen, zou waarschijnlijk een onhoudbare gewichtstoename zijn. En dan vergeeft de Niken ook een "lange", aangezien je het voordeel hebt dat je binnen de bocht kunt knijpen. Natuurkunde is natuurkunde en je hebt een zelfrichtend effect, dat uiteraard moet worden tegengegaan door het voertuig in een helling te "duwen", maar je doet dingen die geen enkele andere fiets zou toestaan, altijd in veiligheid. Sterker nog, de rijstijl moet veranderen om een ​​nieuwe wereld te ontdekken, wat wij in alle eerlijkheid helemaal niet erg vonden, ondanks wat de haters achter hun pc-schermen schrijven.

De uitrusting is GT-achtig, met een breed scala aan opties, waarbij op dit moment echter de tassen ontbreken, terwijl we standaard de cruise control en het snel opschakelen vinden, dat boven de 4 toeren werkt. De driecilinder, van oorsprong dezelfde CP3 als de MT-09, bevestigt zichzelf als een geweldige motor, geholpen bij zijn taak om een ​​grotere massa te beheren, door de perfecte verhoudingen en gedeeltelijk geretoucheerde elektronica. Sterker nog, de sportiefste rijmodus leek iets scherper dan op de Tracer 900, terwijl het verbruik, voor zover een test vooral gericht op het opzoeken van de grens en het plezier dat de Niken kan bieden kan tellen, rond de 15 km/l lag, waardoor men zich veel lagere waarden kan voorstellen, bij "normaal" rijden.

Om mee te kunnen doen aan de revolutie, zoals de slogan waarmee Niken werd gelanceerd luidt (Ride the Revolution), heb je die nodig 14.990 euro. We zijn nog niet eens zo ver verwijderd van een Tracer 900, aangezien een GT ruim 12 duizend euro kost, en we met iets absoluut innovatiefs te maken hebben, dat is objectief. Ook qua aanschaf innovatief, aangezien hij online te boeken is en vanaf september geleverd wordt.

Testkleding:
Spidi jas, broek en handschoenen
TCX RT RACE PRO AIR-laarzen
LS2 Valiant-helm