Kawasaki Z900RS Cafe en BMW R nineT Racer, twee verschillende manieren om mooi te zijn! [WEG TEST]

We hebben ze in het verleden gekend, de Z900RS in de ‘standaard’ uitvoering (hier vindt u een speciaal artikel en video), terwijl de BMW R nineT Racer bij zijn perspresentatie, in de fascinerende context van de Targa Florio-route en samen met de Pure- en standaardversies (hier is het artikel, ook in dit geval compleet met video). Nu hebben we de gelegenheid gehad om ze naast elkaar te plaatsen, waarbij we ontdekten dat ze in sommige opzichten erg op elkaar leken, maar in andere verrassend heel verschillend. Laten we het in detail ontdekken.

Esthetiek met een “wauw-effect” voor beide

Wij houden meer van een van de twee en als goede journalisten zullen we proberen u niet te laten begrijpen welke, maar we hebben ontdekt dat het publiek tussen de twee verdeeld is, in wezen in gelijke aantallen. Voor velen wint de Racer, met zijn extremere en agressievere uiterlijk, met de kuip die voorbij de tank reikt, het lage halfstuur en een meer taps toelopend silhouet dat een roeping bevestigt die aansluit bij de naam die eraan is toegeschreven. Maar net zo velen vinden de Z900RS Cafe onweerstaanbaar en te verkiezen boven zijn Duitse rivaal. Niet alleen vanwege de bruikbaarheid, waarvan we zullen zien dat deze beslist superieur is, maar vooral vanwege deze twee is het de enige die zo sterk verwijst naar een voorouder die we ons nog herinneren. De beroemde Z1 900 uit 1972, die gestroomlijnd werd geboren, maar die naar wens kon worden aangepast, misschien met een scherm als dit.

Het is duidelijk dat niet iedereen van alles houdt, want als het om caféracers gaat, is de subjectieve smaak absoluut vrij om rond te dwalen en te leiden tot aanpassingen die eraan voldoen. We herinneren u eraan dat de respectieve fabrikanten in beide gevallen hun voorstellen in de prijslijst hebben opgenomen, maar ook veel ruimte hebben gelaten om details aan te passen en te wijzigen die het uiterlijk van de twee fietsen anders maken. Sommige puristen, om maar een voorbeeld te noemen, vinden dat de Kawasaki-uitlaat verkeerd is qua satijnen afwerking en zouden liever een zwarte hebben, maar de lijst met dingen die elk van degenen met wie we spraken zou willen veranderen is erg lang en bevat vaak rapporten die variëren in tegengestelde richtingen. We bevinden ons precies op het gebied van de subjectiviteit. Wat echter objectief is, is dat beide veel bewonderde blikken opwekken. De haltes bij de verkeerslichten of aan de bar bevestigen dit, waarbij sommigen zelfs een foto maken met een van de twee motoren! Dankzij veel aandacht voor detail, inclusief kleurstelling. Voor de R nineT Racer vinden we een ‘race’-kleurstelling, met de drie kleuren (blauw, zwart en rood), die in de lengterichting de witte kuip kruisen. Terwijl de Kawasaki het klassieke pastel-limoengroen draagt, een terugkeer naar de oorsprong, aangezien het op de meest recente fietsen is vervangen door een ander groen, een modernere metallic tint.

Motoren met verschillende eigenschappen, maar met veel vergelijkbare smaak en plezier

De nineT draait om de "oude" Boxer "lucht"-motor (ook al is de koeling in werkelijkheid gemengd lucht/olie), die zonder deze al jaren geleden buiten gebruik zou zijn gesteld. Perfect voor een fiets in dit segment, vorig jaar de overgang naar Euro 4 behaald, evenals een mooi karakter, agressief op het juiste punt. Het volume van 1.170 cc leidt tot een maximumvermogen van 110 pk, dat uitkomt bij 7.750 tpm, terwijl het koppel 116 Nm bedraagt ​​bij 6.000 tpm. Tractiecontrole is, alsof het een teken van respect voor de retrostijl is, optioneel (350 euro).

De Z900RS Cafe daarentegen is een ‘pure’ moderne klassieker, sterker nog, hij heeft een fascinerend uiterlijk dat teruggrijpt op zijn voorvader uit de jaren 70, maar is onder de motorkap afgeleid van de moderne Z900, inclusief motor. De 4 cc inline 948 is zachter vergeleken met de funbike waar hij vandaan komt, maar ook slim aangepast qua esthetiek, met vinnen die luchtkoeling simuleren. Met een vermogen van 111 pk bij 8.500 tpm (14 minder dan de Z900) biedt hij een koppel dat echter substantieeler wordt in het midden-lage bereik, en bereikt een maximale waarde van 98.5 Nm bij 6.500 tpm. Hier heeft Kawasaki er echter voor gekozen, vergeleken met de Z900 die deze niet heeft, om de RS (standaard of Cafe) standaard uit te rusten met de KTRC. Puristen halen misschien hun neus op, maar ongeacht het feit dat het kan worden uitgesloten, is tractiecontrole een groot gemak en, bovenal, ingesteld op de minst invasieve niveaus, kunt u plezier hebben met eenwielers, terwijl u de veiligheid van de bestuurder overlaat. elektronica om onaangename ongemakken te voorkomen.

Tussen boxer en "inline 4" is het een kwestie van smaak, want als de twee motoren heel verschillend van elkaar zijn, heeft elk van de twee veel redenen om geliefd te zijn. Het geluid van de BMW tweecilinder is magnifiek, met de aangeboren roeping om ‘altijd te duwen’, beginnend net boven het stationaire toerental, met een stem en een levering die opgroeit tot aan de limiter. De modernste 4-cilinder Kawasaki op de "RS" krijgt een elasticiteit die nog nooit eerder is gezien, hij pakt zelfs bij zeer lage toerentallen goed op, maar het is in het hoge deel van de toerenteller dat hij opwindt en overtuigt.

Op het zadel stappen en ontdekken dat twee zeer vergelijkbare fietsen beslist verschillend zijn om op te rijden

Kijk er maar eens goed naar om de verschillen op te merken: de BMW lijkt een motorfiets te zijn die regelrecht uit de wereld van de jaren 70-competitie komt, met een laag halfstuur, een extreme rijpositie en weinig concessies aan comfort. Er kan nog steeds een passagier in vervoeren, maar daarvoor is het noodzakelijk om de voetsteunen en het speciale frame (optioneel) te monteren, met een handeling die, hoewel eenvoudig, beslist complexer is dan het plaatsen en verwijderen van een "eenzitsspijker" erboven. het passagiersgedeelte van de stoel. Wat betreft het zadelgedeelte, is dat van de Z900RS Cafe op 820 mm van de grond geplaatst, 15 minder dan de standaard RS, en gaat over in een eenzitterprofiel, wat hem aantrekkelijker maakt qua uiterlijk, maar ook het deel bedoeld voor de passagier is minder gastvrij, maar is echter veel bruikbaarder dan zijn rivaal, die normaal gesproken strikt eenzitter is, zoals gezegd.

Wat naast de zadels drastisch verandert tussen de twee fietsen, is de rijpositie. Nog comfortabeler dan het model waarvan hij is afgeleid voor de Kawasaki, en beslist veeleisend voor de Racer. We zeiden het vorig jaar al: de polsen worden zwaar belast, maar voor een persoon van rond de 180 cm zijn ze zelfs minder dan verwacht. In feite is de positie zo ver naar voren dat het gewicht grotendeels wordt gelost door op de tank te leunen, waardoor de armen een marginalere rol spelen. De Racer hanteert een ‘harde en pure’ aanpak en lijkt hardop te willen zeggen dat ‘wie mooi wil overkomen, een beetje moet lijden’. Een heel andere filosofie voor het RS Cafe, dat zich zelfs de luxe gunt van een 12 volt stopcontact onder het zadel, een zeer comfortabel stuur dat leidt tot een bijna te rechtopstaande houding, terwijl de voorruit niet louter een stijlelement is, maar is lekker breed en hoger, waardoor een minimum aan aerodynamische bescherming wordt gegarandeerd.

De Z900RS Cafe is comfortabeler dan de R nineT Racer, maar biedt ook een verfijnder chassis
Als de Racer qua esthetiek en rijpositie het meest extreem en sportief lijkt, blijkt het RS Cafe multifunctioneel te zijn, veel meer dan de BMW. Het chassis is feitelijk afgeleid van de Z900 en stelt helemaal niet teleur, scherp en klaar om je veel plezier te bezorgen, met remmen en ophangingen die de meest optimistische verwachtingen ruimschoots overtreffen. Vanuit dit oogpunt is het waarschijnlijk de beste caféracer die er op de markt te vinden is. Qua gewicht, dat voor beide ongeveer 215 kg bedraagt ​​in rijklare toestand, zijn de twee fietsen extreem verschillend. Sterker nog: de Racer is bewust extreem mooi en sportief van uiterlijk, maar inhoudelijk iets minder. Een demonstratie hiervan is de keuze om de klassieke vork te gebruiken, in plaats van de voorkant van de standaard nineT (die in werkelijkheid ook het topmodel van de 5 modellen is), met omgekeerde rongen en radiale remklauwen. Het blijft een prettige fiets om op te rijden, wellicht voor een mooie rit op de goede wegen en met een zitpositie die aanmoedigt om het tempo op te voeren, maar de Kawasaki is er superieur aan qua rijgedrag en chassisprecisie.

Prijzen, uitrusting en verbruik
De BMW R nineT Racer begint bij 14.500 euro, wat 17.250 kan worden door te kiezen voor een van de drie fijne afwerkingspakketten Classic, Club Sport en Storm, die de uitstraling van de motor nog verfijnder en persoonlijker maken. Je kunt dan kiezen voor spaakvelgen (420 euro), of twee contrasterende afwerkingen en met zichtbare of gladde lasnaden voor de aluminium tank (1.000 en 1.100 euro). De Kawasaki Z900RS Cafe stopt in plaats daarvan bij 12.290 euro500 meer dan de standaard RS in het zwart, die echter wordt teruggebracht naar 200 door hem in de tweekleurige uitvoering te kiezen. Bij de Performance-optie wordt een pakket accessoires aangeboden, waaronder motorbescherming, tank en Akrapovic-uitlaat (alleen al zou het 926 euro kosten), met een interessante klantenkorting. In dit geval bedraagt ​​de uiteindelijke prijs 13.390 euro.

We gaan verder met de consumptiebieden de twee motoren uitstekende prestaties, met zeer vergelijkbare maximale vermogenswaarden en met een zeer vergelijkbare efficiëntie, ondanks de twee verschillende architecturen. We hebben het over een identieke waarde van 5.3 liter per 100 afgelegde km (WMTC-cyclus), bij dezelfde tankinhoud van 17 liter. Een autonomie van ruim 300 km dus, terwijl het verbruik in onze test voor beide rond de 17-18 km/l lag, met een minimaal voordeel voor de Z900RS, die bij zorgvuldig gebruik iets beters weet te doen dan de Racer.

Ons oordeel?

Als onze voorkeur vanuit esthetisch oogpunt hetzelfde bleef vanaf het eerste gezicht tot het moment waarop we afscheid namen van deze twee prachtige fietsen (het is aan jou om te begrijpen of het voor de Racer of voor het RS Cafe is), is de algemene mening verschillende keren veranderd keer, afhankelijk van het moment en we kunnen er geen zeker antwoord op geven. Uiteraard zou de keuze voor dagelijks en allround gebruik op de Kawasaki vallen, maar de BMW heeft die charme en smaak van bewust ‘hard en puur’, extremer en minder rationeel. Een kwestie van smaak dus, maar ook van het soort gebruik dat je ervan wilt maken. Feit blijft dat ze in hun soort momenteel de enige twee zijn die vergelijkbaar zijn, tenzij er wijzigingen op de markt worden aangebracht om andere fietsen uit te rusten met de kuip uit de jaren '360, waarmee de koplamp wordt afgedekt.

Gianluca Cuttitta werkte mee