Op Mugello de beslissende uitdaging voor Di.Di. Wereld Bridgestone Cup

Dit weekend vindt in Mugello de laatste seizoensetappe van de Bridgestone Champions Challenge plaats, waarbinnen de DiDi-trofee, het kampioenschap gecreëerd door de non-profitorganisatie Differently Disabled, die gehandicapte coureurs samen met valide coureurs in een apart klassement plaatst. Geboren dankzij de samenwerking met de Gentlemen's Motor Club of Rome, de Motoclub Firenze en de FMI, Di.Di. World Bridgestone Cup wordt erkend door de FIM zelf.

Voor het eerst ter wereld werd een experimentele ranglijst opgesteld in een motorrace, gebaseerd op de toepassing van invaliditeitscoëfficiënten, zoals gebeurt tijdens de Paralympische Spelen, gereserveerd voor atleten met een handicap in elke discipline, en op 11 mei vorig jaar. Dit experiment kwam tot stand dankzij de samenwerking tussen de vzw Di.Di. en Igor Confortin, coach van het Italiaanse nationale parasnowboardteam.

Juist in deze fase zal de uitkomst van de eindrangschikking van het kampioenschap worden beslist en zijn de wedstrijden nog "open". In de 1000 klasse zal leider Daniele Barbero (met een prothese aan zijn rechterbeen) het podium moeten bereiken om te kunnen winnen en zich moeten verdedigen tegen de aanvallen van Fabio Tagliabue (die met slechts één oog scant) en Enrico Mariani (die ook een prothese aan het rechterbeen draagt).

Ook aanwezig waren de wildcards Luca Raj (winnaar van de laatste editie), Mattia Buriani (2e geplaatst in de didi bridgestone cup op 24 augustus) en de nieuwe inzending Fabio Pitorri.

In de 600-klasse zal er een strijd plaatsvinden tussen Emiliano Malagoli (president en maker van de trofee) en Cristin Carnevale (slechthorend). Malagoli is vers van de Vallelunga-test op de Ducati 1198, waarmee Davide Giugliano in 1000 het Stock 2011-kampioenschap won.

Het verhaal van Emiliano Malagoli:

“Ik ben Emiliano Malagoli, ik ben 39 jaar oud en 3 jaar geleden heb ik een verschrikkelijk ongeval gehad op de weg met de gevolgen die ik hierboven heb gemeld. Sinds die avond van 30 juli 2011 heb ik mezelf een schijnbaar onmogelijk doel gesteld: terugkeren naar het racen op het circuit in een trofee, zoals ik voorheen deed; ook al was ik gehandicapt geworden, het moest lukken, voor mezelf maar vooral voor mijn dochters die hun vader niet hoefden te zien veranderen, lichamelijk misschien een beetje, maar absoluut niet in het hoofd. Na 7 maanden in het ziekenhuis wilde ik, dankzij een speciale prothese die ik met mijn orthopedisten had bestudeerd, terugkeren naar Mugello om te begrijpen of er iets in mij was veranderd: niets. Dezelfde blik, gericht op de uitgang van de bocht; dezelfde vastberadenheid om het remmen te verlengen; Kortom, ik was het nog steeds, ik had van mijn dochters de vader gemaakt die ze hadden en van mezelf tot de persoon die een paar maanden eerder op het asfalt lag.

Na enkele tests, slechts 400 dagen in mijn nieuwe leven, omdat ik die avond voor de 2e keer werd geboren, slaagde ik erin om terug te keren om te racen in de Bridgestone Trophy, op mijn Suzuki 600: gesloten op de laatste plaats, maar voor mij was het als een wereldoverwinning reed ik mijn laatste ronde huilend in mijn helm als een kind. In de daaropvolgende twee jaar heb ik gewerkt om zoveel mogelijk jonge mensen te betrekken, in dezelfde omstandigheden als ik, die de hoop om weer op een motor te rijden niet hadden verloren: ik heb een non-profitorganisatie opgericht (Di.Di. Differently Disabled) om geef degenen die hij wilde de kans om weer op onze motoren te rijden die aangepast zijn aan elke handicap. Tegelijkertijd heb ik een team van "speciale" coureurs samengesteld om samen met valide coureurs deel te nemen aan de Bridgestone Trophy. We waren met z'n vijven begonnen, nu zijn we met zo'n twintig. En afgelopen 2 augustus organiseerden we in Mugello de eerste race ter wereld die gereserveerd was voor gehandicapte renners, die zelfs uit Australië kwamen: het was een succes, sportief maar ook en vooral sociaal."